Να σας εξηγήσω πώς λειτουργούν και να σας πείσω πως μπορεί να συμβούν στον καθέναν, ανεξαρτήτως θρησκείας και πεποιθήσεων.
Αρκεί να υπάρχει ένα πανίσχυρο, μαγικό συστατικό: η Πίστη.
Θα σας πω λοιπόν μια ιστορία.
Από μικρή, πολύ μικρή, μου άρεσει να διαβάζω.
Το θεωρούσα - και συνεχίζω να το θεωρώ - τόσο μεγάλο δώρο που μπορούσα και διάβαζα αυτές τις περίεργες μίξεις συμβόλων που γνωρίζουμε ως λέξεις, που πραγματικά καταβρόχθιζα ότι έπεφτε στα χέρια μου.
Υπήρχε λοιπόν μια περίοδος στην ζωή μου που είχα μανία με τους βίους αγίων.
Ξέρετε, αυτά τα μικρά βιβλιαράκια που έγραφαν για την ζωή, τα μαρτύρια και τον θάνατο των αγίων και τα μοίραζαν το Σάββατο στο κατηχητικό (ναι, ναι, πήγαινα κατηχητικό με δική μου θέληση κιόλας) και μας τα έδινε ο παπάς όταν ερχόταν σπίτι μας να κάνει αγιασμό.
Με είχε καταλάβει λοιπόν ο πάτερ πως τα μάζευα σαν συλλέκτης και κάθε φορά φρόντιζε να μου φέρνει και ένα διαφορετικό.
Αυτό που με συνέπαιρνε σε αυτά τα βιβλιαράκια ήταν πως ΠΑΝΤΑ, μα ΠΑΝΤΑ, γινόταν ένα ή και περισσότερα θαύματα στις ζωές των Αγίων. Προσπαθούσα να καταλάβω πώς μπορούσαν να το κάνουν να τους συμβεί και συνειδητοποίησα τελικά πως το κύριο συστατικό ήταν η Πίστη τους.
Έγινε λοιπόν δεδομένο για εμένα, ένα 8χρονο κορίτσι, πως όταν ένας Άγιος πίστευε στον Θεό και δεν τον απαρνιόταν παρόλα τα βασανιστήρια, στην παρακάτω παράγραφο θα διάβαζα για ένα θαύμα.
Και μάλιστα θυμάμαι πως αν το θαύμα δεν ήταν φαντασμαγορικό (γιατί ευτυχώς η πλούσια φαντασία που έχω από μικρή μου επέτρεπε να βλέπω τις ζωές των Αγίων μπροστά μου σαν ταινίες), μπορώ να πω πως απογοητευόμουν και λίγο.
Έφτασε λοιπόν μια μέρα που ένα δόντι μου έπαθε μόλυνση.
Πολύ σοβαρή μόλυνση, είχε μαζέψει πύον το ούλο και είχε κάνει έναν μικρό όγκο κάτω από το σαγόνι.
Ο γιατρός λοιπόν είπε πως έπρεπε να γίνει χειρουργείο για να μην μου κάνει παραπάνω ζημιά και έκλεισε ημερομηνία.
Την μέρα πριν το χειρουργείο, ο πάτερ μου είχε φέρει το βιβλιαράκι με τις ζωές των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Είχα πάθει πλάκα. Μιλάμε για βασανιστήρια για να απαρνηθεί την πίστη του, όχι αστεία. Εμ τα θαύματα που είχε κάνει και εγώ διάβασα μόνο 4-5 από αυτά;; Αμέτρητα και τρανταχτά.
"Εδώ είμαστε", σκέφτηκα. 8-9 ετών θα ήμουν.
Αρχίζω λοιπόν και ψάχνω τα λαδάκια και τους αγιασμούς που είχε η μητέρα μου σε ένα ντουλαπάκι, βρίσκω ένα λαδάκι, το "βαφτίζω" ότι ήταν του Αγίου Ραφαήλ, έβαλα σε ένα βαμβάκι και άλειψα το δόντι και το σημείο που είχε πρηστεί.
Έρχεται η μητέρα μου και μου λέει να κοιμηθώ γιατί αύριο έπρεπε να ξυπνήσω νωρίς για το χειρουργείο.
"Δεν θα χρειαστεί", της είπα. "Έβαλα λάδι του Αγίου Ραφαήλ στο δόντι και αύριο θα μου το έχει κάνει καλά". Εδώ είχα διαβάσει πως είχε θεραπεύσει ανίατες ασθένειες, σε ένα δόντι θα κολλούσε;
Τολμώ να πω πως παρόλο Χριστιανή, η μητέρα μου με "κοροϊδεψε" για την παιδική μου αφέλεια.
Αμ δε.
Έπεσα λοιπόν να κοιμηθώ και το βράδυ όλη νύχτα στον ύπνο μου έβλεπα καρφίτσες και νυστέρια.
Και φυσικά, όπως μπορείτε να φανταστείτε, το πρωί που ξύπνησα είχε ανοίξει το δόντι από μόνο του και είχε λερωθεί όλο μου το μαξιλάρι από το μολυσμένο υγρό. Δεν υπήρχε ούτε σταγονίτσα στο ούλο μου πλέον.
Πήγαμε στον γιατρό και εκείνος τα έχασε.
Ειχε γίνει λέει από μόνη της (.....!.....) μια τέλεια σχισμή στο ούλο, σαν από νυστέρι, ακριβώς στο σημείο της μόλυνσης και είχε φύγει όλο το υγρό από μόνο του. Γλύτωσα και το χειρουργείο.
Αλλά εμένα δεν μου είχε φανεί διόλου παράξενο.
Βλέπετε, για μένα, ήταν ΔΕΔΟΜΕΝΟ πως θα γίνει αυτό. Με καθαρή, παιδική, αφελής ΠΙΣΤΗ.
Τώρα που έχω πλέον μεγαλώσει και έχω ασχοληθεί πιο βαθιά με την Μαγική Δύναμη που έχουμε μέσα μας ΟΛΟΙ, όλο αυτό το περιστατικό το έχω εξηγήσει ως αυθυποβολή που έκανα στον εαυτό μου, ως την δική μου Δύναμη που την ενεργοποίησα εκείνη τη μέρα μέσω της Πίστης, ή ακόμα και αυτό που ήταν, μια μικρή βοήθεια της Δύναμης ενός Φωτεινού Πνεύματος σε ένα μικρό κορίτσι που πίστευε.
Πείτε το όπως θέλετε. Το αποτέλεσμα μετράει.
Μην διστάζετε λοιπόν να πιστεύετε, σε ότι κι αν είναι αυτό, όπως και να ονομάζεται.
Μην ντρέπεστε να πιστέψετε επειδή η Πίστη και τα Θαύματα είναι για τους αφελής, τους θρησκόληπτους και τους αδύναμους, γιατί δεν μπορείτε να φανταστείτε ΠΟΣΟ δύναμη θέλει για να πιστέψεις στο Θαύμα.
Μόνο για τους αδύναμους δεν είναι λοιπόν.
Μην κοροϊδεύετε και μην απελπίζετε άλλους όταν θέλουν να πιστέψουν στο Θαύμα, γιατί δεν έχετε κανένα δικαίωμα να τους το στερείτε με την στάση σας.
Το Θαύμα και η Πίστη δεν έχει θρησκευτική ταμπέλα.
Και μάλλον θα πρέπει σιγά σιγά να συνηθίζετε την ιδέα πως η εποχή των θρησκειών και του φανατισμού έχει φτάσει στο τέλος της και την θέση της δίνει σε μια Οικουμενική "Θρησκεία" με σύμβολο τον Άνθρωπο, την Δύναμή του και την Ενέργεια της Πηγής.
Καλό μήνα να έχουμε :-)
